उम्मीद

हर मुश्किल राह पर उम्मीद बनाये रखिये
रात चाहे लम्बी चले, सुबह को आना ही है |

जिंदगी

बेघर को रातभर सोने की जगह तो दे 

जिंदगी,मुझे खुलकर जीने की वजह तो दे |

 तलातुम में नन्हे परिंदे कहाँ बिखर गए ?
टूटे घर लौटने की राह तो बता दे !

ऐ जिंदगी, फूलों के चमन से सफ़र न सही ,
शोलों पे चलने का हुनर तो सिखा दे ।

                                - गौरव 

खोटा पाऊस

हल्लीचा पाऊसही 
रिपरिप येतो खोटे 

धुवांधार बरसणारा 

पाऊस गेला कुठे ? 

पसारा

दिसतात चांदण्यात 

त्या सुंदर वेळा 

कुसुम सुगंधित
शब्द-स्पर्श-सोहळा 

अजूनही वाऱ्यावर
तुझा अबोल इशारा 

तुझ्या आठवणींचा मी
आवरू कसा पसारा ?

             -  गौरव पांडे 

ग्रेस यांस ....

‘कावळे उडाले स्वामी..’ म्हणत ,

तू कवितेच्या अनवट वाटेवर केलेली शब्द्फुलाची उधळण

डोळ्यांत साठून राहिली आहे अजून...

तू दु:खाचा महाकवी असशीलही,

पण तुझ्या कवितेत आत्मशोधाचा , कारुण्याचा

रक्तगंधाचा दिवा जागत राहिलाय अजून....

‘चर्चबेल’च्या निनादात ‘ओल्या वेळूच्या बासरी’चे सूर शोधणारा
तू एकटाच असशील..
महाकवीची मिजास जपत,

उभ्या आयुष्याचं एकटेपण साजरं करणारा

तू एकटाच असशील..

प्रतिभेच्या पूजेसाठी लौकिकाचे अस्तर झुगारणारा

तू...

दुर्बोधतेच्या वाळवंटात कवितेची बेसरबिंदी लपवणारा

तू...

संध्याकाळच्या कातरवेळांत, उडून गेलेल्या कावळ्यांत,

रुणझुणत्या नुपूरांत, वाहून जाणाऱ्या पाण्यात,

तू शोधलेले साक्षात्काराचे क्षण
आमच्या हाती लागतच नाही आहेत अजून.....

इंग्रीड बर्गमनच्या आरस्पानी डोळ्यांत तुझे ऐहिक प्रेम जितके बुडून गेलयं,

तितकेच बुडलोय आम्ही पण तुझ्या रेशमाच्या शब्दसंभ्रमात...

आम्ही पुन्हा पुन्हा शोधात राहू अर्थान्वयाचे सेतू ,
तुझ्या कवितेच्या शब्दांत, नादलयीत आणि

खोल साद घालणाऱ्या ललित स्वगतांत...

आणि तू...

ख्रिस्ताचा क्रूस धरून, भौतिकाला उधळत,

‘संध्याकाळच्या कविता’ गात असशील

तुझ्याचं  ‘चंद्रमाधवीच्या प्रदेशात’.....  

- गौरव पांडे  

gauravpande1992@gmail.com   

निरोप

उभ्या जन्माचे चैतन्य

आज या क्षणात आहे

जरी दिसत नसले तरी 

चांदणे मनात आहे..

विरहाच्या या क्षणी 

अश्रू नकोत उदास

सुखद आठवणींनी येतील

भरून अंतरश्वास.

सहवास सुटला देठाचा 

तरी फुल अजुनी गाते 

फुलाचे अन देठाचे 

आहे सुगंधाचे नाते 

              

            -  गौरव पांडे